علی‌اکبر اصانلو را با نقش دایی در «نگهبان شب» ساخته رضا میرکریمی شناختیم، او با بازی حسی و درک درستی که از نقش داشت همه توجهات را به خودش جلب کرد و موفقیت در آن فیلم برایش دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به همراه آورد. او در دومین تجربه سینمایی خود با «آبی روشن» به فجر چهل‌ودوم آمده است. بابک لطفی خواجه پاشا برای دومین سال پیاپی در جشنواره فیلم فجر با درام «آبی روشن» حضور دارد. این فیلم به تهیه‌کنندگی سید محمدحسین میری، اولین محصول مشترک سازمان هنری رسانه‌ای اوج و فارابی است که نویسندگی آن را امیر ابیلی و داود گنجوی به صورت مشترک برعهده داشته‌اند. در ادامه گفت‌وگوی ما با این بازیگر را درباره تجربه حضورش در این فیلم می‌خوانید.

چطور شد که بازی در «آبی روشن» را پذیرفتید؟

پس از فیلم «نگهبان شب» سه فیلم به من پیشنهاد شد، اما هیچ کدام از آنها را نپذیرفتم چون نتوانستم با فیلمنامه‌هایشان ارتباط برقرار کنم و کار نکردم. البته دو فیلم از همین پیشنهادات در جشنواره فجر امسال حضور دارند. تا اینکه «آبی روشن» به من پیشنهاد شد و آن را پذیرفتم.

از فیلمنامه و نقشتان در این فیلم بگویید.

در یک کلام می‌توانم بگویم که این داستان با حال و هوای من خیلی سازگار بود و به نظرم آمد که توانش را دارم و می‌توانم از عهده کار بربیایم و با توجه به اینکه کار بسیار سختی بود و سکانس‌های مشکلی داشت آن را پذیرفتم، امیدوارم کارگردان از من راضی باشند.  تنها آرزویم این است که نقش توسط مخاطب پذیرفته شود و من هم توانسته باشم آن را به خوبی ایفا کنم.

شخصیت دایی در «نگهبان شب» با بازی زیرپوستی شما نمادی از یک مرد درون‌گرا بود؛ نقش شما در «آبی روشن» چه ویژگی‌هایی دارد و آیا این دو شباهتی به هم دارند؟

اصلاً انگار این کلمه نگهبان با من عجین شده است (می‌خندد). اولین کاری که داشتم یک فیلم کوتاه با نقش نگهبان بود، فیلمی که با آقای میرکریمی کار کردم هم نقش یک نگهبان را داشتم و در اینجا هم یک نگهبان هستم؛ اما ترجیح می‌دهم درباره فیلم صحبت نکنم و پیشنهاد می‌کنم تماشاگران حتماً فیلم را تماشا کنند چون بسیار کار خوبی شده و امیدوارم از آن لذت ببرند. البته این نقش اصلاً  شباهتی با کاراکترهای قبلی من ندارد و دنیای این دو نگهبان کاملاً با یکدیگر متفاوت است.

برای خودتان چه چیزی در ایفای نقش این نگهبان جذاب بود؟

در وهله اول اینکه فیلمنامه آن ساختار بسیار قوی داشت. به نظرم در یک فیلم، فیلمنامه نقش مهم و موثری دارد و همین است که باعث می‌شود تماشاگر با فیلم بهتر ارتباط برقرار ‌کند. داستان که شروع می‌شود تعلیق‌هایی در آن وجود دارد که وقتی به اوج می‌رسد و باید گره گشایی به وجود بیاید فیلم را خیلی جذاب می‌کند و به نظرم این مسئله در فیلمنامه به خوبی شکل گرفته است. نقشی هم که به من پیشنهاد شده بود بسیار سخت بود و می‌خواستم خودم را هم امتحان کنم ببینم می‌توانم با سختی کنار بیایم یا نه. واقعیت این است که در این 54 سالی که کار می‌کنم تا به حال نقشی به این سختی بازی نکرده بودم و از نظر حسی و فیزیکی کار بسیار مشکلی بود.

تجربه همکاری با کارگردان وعوامل «آبی روشن» چطور بود؟

طبیعتاً هر کارگردانی برای خودش یک شیوه‌ای دارد. کاری که با آقای میرکریمی انجام دادم بسیار متفاوت بود، آقای خواجه پاشا هم مانند آقای میرکریمی بسیار دقیق بودند و از هیچ‌گونه اشتباهی نمی‌گذشتند، تا حدودی هم با ایشان آشنایی داشتم و ارتباط خوبی هم بین ما برقرار بود. البته من بعد از «نگهبان شب» چند کار انجام دادم و دو سریال بازی کردم اما هر کارگردانی نظر و سبک مختص به خودش را دارد و نمی‌توان آنها را با هم قیاس کرد، اما کاری که آقای میرکریمی انجام داد سکوی پرتابی برای من شد. تمام هنرمندان دوست دارند دیده شوند و «نگهبان شب» باعث شد من دیده شوم و آقای خواجه پاشا من را بشناسند و برای بازی در فیلمشان از من دعوت کنند. تجربه همکاری با ایشان و سبک کارش هم برای من بسیار جذاب بود و از این همکاری لذت بردم.